มูลนิธิชุมชนสงขลา (Songkhla Community Foundation)

สุภาพบุรุษแกลลอน  โดย ถนอม ขุนเพ็ชร์


“ผมเป็นครูโรงเรียนเทศบาล 5 วัดหาดใหญ่ใน  สองปีกว่าแล้วที่มักจะมาอาศัยวัดปลักกริมใน นอกจากมีหน้าที่เป็นพิธีกรงานศพ งานบวช แล้วผมจะได้มาทำวัตรสวดมนต์ นั่งสมาธิ ช่วงตี 4 หัวรุ่ง แล้วไปวิ่งออกกำลังกายที่สนามปลักกริม ทำเป็นกิจวัตรมาตลอด"


“คืนวันศุกร์ 21 พ.ย. ผมยังพักอยู่ที่ตึก3 ชั้นใกล้เรือนเพชรหมูกระทะ (ผู้ใหญ่ใจดีให้ที่พักตรงนั้น ผมจ่ายค่าน้ำค่าไฟไม่กี่บาท) ไม่ได้ไปโรงเรียนเนื่องจากไม่สบาย พอดีเพื่อนครูจากนราธิวาสมาขอพักด้วย เขารอเดินทางไปทุ่งสง  พอถึงรุ่งเช้า น้ำเริ่มมา และเพิ่มขึ้น  ผอ.โทรตามให้ไปช่วยงานที่โรงเรียนเทศบาล4วัดคลองเรียน ผมเดินทางไปไม่ได้ เพราะน้ำมาก ตัดสินใจพาเพื่อนไปวัดปลักกริมใน  ช่วยปัดกวาด ถู ศาลา เพราะช่วงเย็นน้ำเริ่มลด คิดว่าคงไม่มีอะไร จนคืน 22  พ.ย. น้ำมาไม่รู้ตัว ตี 3-4 ขึ้นราว 2 เมตร ถึงที่นอนซึ่งเป็นกุฎิในวัด"


“ผมฟังสัญญาณเตือนภัยผ่านโทรศัพท์  ก็เตรียมตัว ในวัดมีแม่ชีแมวอายุ78  ปี แม่ชีบอกว่า กิตติ อย่าทิ้งแม่ชีนะ อยู่เป็นเพื่อนกัน  23 พ.ย. กลางวันน้ำยังขึ้นเรื่อย ๆ ผมอยู่กุฏิ ใกล้กับที่พักแม่ชีแมว  เห็นแกว่ายน้ำหนีมา แกอายุมากแล้ว คงไม่ไหวแน่ แกไม่รู้ตัวว่าน้ำไหลเชี่ยว อันตรายมาก ผมก็กระโดดเข้าช่วย พยุงตัวเองโดยใช้แกลลอน และกาละมังลอยตัว นำแม่ชีไปส่งผ่านหลังคาเข้าทางหน้าต่างกุฏิสามชั้น ซึ่งภายหลังใช้ตรงนี้เป็นที่ หลบภัยชั่วคราว ท่านบอกว่ามีแมวอีก 2 ตัว ผมก็ไปช่วยแมว เอาแมวใส่ถุงดำ ลอยกาละมังมา มีหมาอีกก็ไปช่วยมาจนหมด"


“ผมอายุ 57 ปี ปกติเป็นคนออกกำลังกายเป็นประจำ วิ่ง เล่นเปตอง  ล่อเป้าในค่ายมวย  ผมว่ายน้ำระยะ 300 เมตร  เป็นคนระโนด เคยออกทะเล อยู่กับทะเล ขับเรือได้ เคยช่วยคนน้ำท่วมที่สิชลรุนแรงกว่า ไม่ทิ้งการออกกำลังกาย อันนี้ถือว่าเป็นพื้นฐานสำคัญที่ทำให้กล้าช่วยคนอื่น"


“เสร็จจากนั้น ผมห่วงหลวงพ่อจบ อายุ 89 ปี  อยู่กุฏิชั้น 2 น้ำเริ่มถึงชั้น 2 ผมบอกว่าหนีเถิดตอนนี้น้ำมามากแล้ว หลวงพ่อบอกว่าไม่เป็นไร ผมก็ไม่คะยั้นคะยอ แต่ก็คอยดูแลตลอด จนน้ำขึ้นระดับขา ระดับเอว ระดับอก ท่านจึงยอมตัดสินใจหนี  เป็นช่วงหัวค่ำ ก็ใช้ถังกระบะผสมปูน  มาช่วยนำท่านไปส่งที่กุฏิสองชั้น    ระหว่างนั้นเกิดอุบัติเหตุ หลวงพ่อล้มลงมา กระดูกสันหลังแตก มาถึงตอนนี้ก็ยังนั่งไม่ค่อยได้"


“พอช่วยหลวงพ่อเสร็จ ทาง ผอ. โรงเรียนเทศบาล 5 โทรตามให้ไปช่วยคนที่คลอง ร.1 ผมก็คิดหาวิธีอยู่เพราะออกไปไม่ได้  ตามที่เรียนมา ว่าช่วยคนน้ำท่วมต้อง  1. ตะโกน 2. โยนเชือก 3. เข้าช่วยเหลือ  แต่ 24-25 พ.ย. ผมก็ยังติดอยู่ที่วัด ช่วยคนตรงนี้ต่อ ผู้หญิงสติไม่ค่อยดีมานอนอยู่ในศาลาตั้งศพ  มีชีวิตรอดอยู่กับการลอยคอจับเหล็กดัดประตูพับ 3 วัน 3 คืน  ทุกคนก็คิดว่าแกตายแล้ว ตอนเข้าไปเห็นว่ามือซีดหมดแล้ว ก็จับเหล็กดัดมา 3  วัน 3 คืน ผมลองเรียกดู  แกก็ว่าอาจารย์มาช่วยด้วย ผมนั่งคิดหาทางอีกครั้ง น้ำเชี่ยวเตรียมใช้เชือกความยาว 10 เมตรที่หาได้ ชูชีพสำหรับผมก็เหมือนเดิมยังเป็นแกลลอน 4 ลูก (แกลลอนน้ำมันเครื่อง 5 ลิตร  ลอยตามน้ำมา) ผมเก็บมามัดแขนข้างละ 2 ลูก  มัดเชือกด้านหนึ่งแล้วคาบเชือกดึงเข้าไปจนถึงตรงนั้น ใช้เวลานานมากจึงจะช่วยได้"


“วันที่ 24 พ.ย. หลวงพ่อสัน ยังติดอยู่อีก ช่วยพา ท่านว่ายน้ำไปที่กุฏิสามชั้น ตอนนั้นน้ำท่วม ความสูง 5-6 เมตร ไหลเชี่ยวมาก  ยังมีเพื่อนที่มาจากนราธิวาสพากันมาจากบ้าน เขาว่ายน้ำไม่เป็น ก็ต้องช่วยเขาออกมาจากจุดวิกฤตเหมือนกัน รวมแล้วผมช่วยคนวิกฤต ทั้ง พระ เณร ชี คนในวัดได้ 5 คน  หมา 6-7 ตัว พาขึ้นบนหลังคา ผมไม่กลัวน้ำเชี่ยว แต่ไม่ประมาท แช่อยู่ในน้ำตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าถึง 2 ทุ่มว่ายน้ำไปมา สุดท้ายเป็นตะคริว ลอยไปเกาะต้นมะขาม ตรงนั้นน่าจะลึกราว 7 เมตร ก็ลำบากกว่าจะผ่านมาได้"


“ติดอยู่วัดผมก็คิดถึงแม่ที่อยู่หัวไทร เป็นอัมพฤกษ์อยู่กับพี่สาวอายุ60 คนแก่ทั้งคู่  ห่วงมาก อยากกลับไปหาแต่ไปไม่ได้  ส่วนภรรยาและลูกอยู่ที่อำเภอยะหริ่ง ปัตตานี  ภรรยาเป็นครูอยู่ที่โน่น ผมก็เครียดมาก กินไม่ได้ นอนไม่หลับ  หลังวันที่ 22 พ.ย. สัญญาณโทรศัพท์ ถูกตัด ติดต่อใครไม่ได้เลย  แบตเตอรี่โทรศัพท์ก็หมด"


“มองออกไป คนนอนบนหลังคา เฮลิคอปเตอร์บินผ่านไปมา แต่ช่วยอะไรไม่ได้  กลางคืนมืดสนิท มีคนมาขอเทียนในวัด มีการงมหาเทียน และแจกเทียนพรรษาไป 100 กว่าเล่ม  อาหารการกิน แม่ชีให้ผมว่ายน้ำไปเอาถังแก๊สปิกนิกในที่พักแม่ชี ตอนนั้นถังลอยแล้ว ผมก็ตามไปเก็บมา ข้าวสารอาหารแห้งมี ผมเก็บมะม่วงวัด มายำกับปลากระป๋อง  บนกุฏิ 3 ชั้น 8 คน มีผม เพื่อนผม แม่ชี (2 คน) แม่บ้าน ลูกแม่บ้าน หลวงพ่อสัน สามเณร  ส่วนพระ อยู่กุฏิ สองชั้นอีก หลังหนึ่ง 8 รูป ผมก็นำอาหาร ที่ปรุง ใส่กาละมังไปถวายทุกวัน  หลังน้ำลดผมออกไปซื้ออาหารมาถวายอีก เป็นช่วงที่อาหารแพงมาก"


“จบจบจาก  มจร. นครศรีธรรมราช เคยเป็นครูที่นคร ฯ 20 กว่าปี ก่อนย้ายมาหาดใหญ่  สอนวิชาศาสนา แต่ชอบกีฬา  น้ำท่วมตัวผมเองเอาตัวรอดได้ไม่ห่วงหรอก แต่ผมสงสารคนอื่นครับ จึงช่วยแม้จะเสี่ยง เห็นคนนอนบนหลังคา ผมสงสารมาก แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่สวดมนต์ภาวนาให้น้ำลด  ผมคิดเสมอว่าอยู่ที่ไหนก็ให้ได้ช่วยเหลือมนุษย์ ความดี ความมีน้ำใจ  ไม่มีการซื้อขาย ใครอยากได้ต้องทำเอง  ผมทำอย่างนี้มาแต่ยังหนุ่ม” 


กิตติ คงทอง